Her Şey Senin Elinde.

Neden senin için o çocuk/kız çok önemliyken, benim için değil? Neden sen bir şeye deli gibi üzülürken ve bunu bana anlatırken, ben senin hissettiğin gibi hissedemiyorum? Neden sen birinden vazgeçemiyorken, ben pat diye unutuveriyorum? Neden bazıları hemen her istediğine ulaşırken, bazıları ulaşamıyor?

Çünkü her şey senin zihninde. Zihnine bir takım kodlamalar yapıyorsun, ilk doğduğun andan itibaren. “Buna üzülmem gerek” gibi mesela. “Onun gitmesine izin vermemem gerek”, “Onsuz asla yapamam” gibi. Veya “Ben asla istediklerimi elde edemeyeceğim” gibi. Oysa hiçbir şey yapmak “zorunda” değilsin, hepsi senin dünyanda yarattığın şeyler. Mesela Mevlana “ölümü” kavuşmak olarak yorumluyor.

Ama biz oturup ağlarız mesela. Çünkü bize böyle öğretildi… Filmler ayrılıklarda ağlamamızı söyledi… Yani aslında insanların seni kırmasına da, gittiklerinde veya seni sevmediklerinde seni üzmelerine izin veren sensin. Yanlış kodların. Çünkü o kodlara göre hareket ediyorsun, ediyoruz.

Eğer dışarda tutarsan, içine giremez hiçbir dış tepki. Birini sevmek de bir kodlama gibi geliyor bana. Bazıları o kadar derine kodluyor ki, kurtulamıyor hayatı boyu kodladığı şeyi yaşamaktan. Ama bence mutsuzsan, sebebi senden başkası değil. Zihninin derinliklerindeki kodları değiştir, hayatın değişsin.
 

Arda Erel’e teşekkürler..
https://www.instagram.com/p/BMR0AdrBtiz/